Dnia 2 maja 2023 roku społeczność Polonijnego Liceum Ogólnokształcącego Niepublicznego Klasyk udała się na wycieczkę plenerową do Otwocka. Pociągiem SKM dojechaliśmy do stacji Świder, która nazwę swą zawdzięcza malowniczo płynącej w tych stronach rzece - celowi naszej eskapady. Opiekę nad Uczniami sprawowali p. prof. Klaudia Niemira i p. prof. Michał Grzegorek, który okraszał spacer ciekawostkami i informacjami na temat rzeki. Uczniowie między innymi dowiedzieli się, że rzeka Świder przez krótki okres czasu była granicą zaborów (po trzecim rozbiorze Polski), że przyrodą nadświdrzańską zachwycał się i inspirował włoski malarz Michał Elwiro Andriolli, który jako pierwszy poczynił ilustracje do Pana Tadeusza. Trasa wycieczki podążała szlakiem niebieskim, wzdłuż  rezerwatu przyrody doliny Świdra. Rzeka wiła się licznymi zakolami, niekiedy odsłaniając przed nami piaszczyste plaże, innym razem rozległe łąki, najczęściej zaś - leśne dukty nierzadko biegnące po stromych zboczach doliny. Pokonywanie różnicy wzniesień, wdrapywanie się na skarpy rzeczne i spacerowanie długimi ścieżkami doprowadziło nas finalnie do ujścia rzeki do Wisły. Po tym długim spacerze należał się nam odpoczynek - w miłych okolicznościach przyrody część uczniów zachwycała się panoramą oddalonej ponad 20-cia kilometrów od nas Warszawy, inni dostrzegali ślady działalności nadwiślańskich bobrów, inni wsłuchiwali się w spokojny nurt rzeki a część postanowiła odpoczywać mocząc nogi w płytkiej wodzie przy brzegu. Rozsiedliśmy się na skarpie i delektowaliśmy pięknem przyrody, która dopiero co obudziła się do życia ukazując swoje wiosenne oblicze. W drodze powrotnej skorzystaliśmy z komunikacji autobusowej. Pełni wrażeń po przebytych około 13 km pieszo obiad na naszej stołówce smakował tego dnia naprawdę wyjątkowo!

Dnia 1 maja 2023 roku Uczniowie PLON Klasyk odwiedzili Pałac w Wilanowie. Blisko 60-osobową grupą udaliśmy się autobusami komunikacji miejskiej do Pałacu, gdzie czekały już na nas panie przewodniczki. O godzinie 10:30 eksplorację pałacu rozpoczęła pierwsza grupa, druga tura podjęła zwiedzanie kwadrans później. Wnętrza rezydencji króla Jana III Sobieskiego zrobiły na nas niesamowite wrażenie. Co krok napotykaliśmy oryginalne pamiątki związanie z Królem i jego małżonką - Marysieńką, zachwycaliśmy się stylistyką barokową sali balowej czy sypialni królewskich, słuchaliśmy ciekawych opowieści obu pań przewodniczek, które podjęły się opieki obu tur naszej eskapady. Wśród nas znaleźli się ochotnicy, którzy chcieli przekonać się jak wygodny był strój szlachecki tamtych czasów - dzięki uprzejmości obsługi muzeum mogli przymierzyć stroje z epoki baroku. Interesujących opowieści i ciekawostek na temat wnętrz, ich przeznaczenia i dekoracji usłyszeliśmy naprawdę wiele. Pracownice oprowadzające nas po rezydencji pozwoliły również zrozumieć symbolikę dekoracji ujętą w rzeźbach, malarstwie czy architekturze wnętrz pałacowych. Na koniec zwiedzania mieliśmy możliwość podziwiania zbiorów dzieł sztuki zgromadzonych przez dawnych mieszkańców pałacu. Po ponad godzinnym zwiedzaniu wyszliśmy z pałacu, by korzystając z słonecznej pogody móc oddać się relaksowi w ogrodach przypałacowych. Spacerowaliśmy nad jeziorem, podziwialiśmy ogrody barokowe i cieszyliśmy się promieniami mocnego słońca doskonale rozświetlającymi ogród kwiatowy. Opiekę nad uczestnikami wycieczki sprawowali: pani Ola, pan Mateusz i pan Michał, a całe przedsięwzięcie udało się zrealizować dzięki nieocenionej pomocy p. prof. Tomasza Bartla (dziękujemy!). Jesteśmy przekonani, że wiedza historyczna i artystyczna na temat pałacu, jego mieszkańców i całej epoki długo pozostanie w naszej pamięci i będzie procentować na lekcjach szkolnych z przedmiotów humanistycznych! 

W dniu 31 marca klasy 2a i 3a udały się wraz z nauczycielką historii prof. Anną Kosiarską do
Zamku Królewskiego, gdzie w Pałacu pod Blachą obejrzały wystawę poświęconą powstaniu
styczniowemu z 1863 roku. Autorzy wystawy przeprowadzili nas chronologicznie od wydarzeń
poprzedzających wybuch powstania ( pogrzeb generałowej Sowińskiej, pogrzeb pięciu poległych),
poprzez brankę , wybuch powstania, poszczególne potyczki zbrojne, rozstrzelania na stokach Cytadeli
i na placu Łukiskim w Wilnie po zsyłki na Syberię. Mogliśmy zobaczyć stroje i biżuterię ( bransoletki w
kształcie kajdan)towarzyszącą żałobie narodowej. W czasie powstania styczniowego popularność
zyskała fotografia. Dzięki temu, że na wystawie umieszczono kilkadziesiąt zdjęć, mogliśmy spojrzeć
wielu powstańcom prosto w twarz.
Na ekspozycji zamieszczono szereg obrazów namalowanych przez samych uczestników zrywu
powstańczego Maksymiliana Gierymskiego, Adama Chmielowskiego ( świętego brata Alberta) i mniej
znanego Ludomira Benedyktowicza, który w powstaniu stracił rękę i malował swoje obrazy przy
pomocy protezy. Nie mogło również zabraknąć obrazów Jana Matejki ( „Polonia”) i Artura Grottgera,
którzy, choć sami nie brali udział w powstaniu, to wspierali walczących, między innymi organizując
przemyt broni. Zobaczyliśmy dyptyk Grottgera „Pożegnanie i powitanie powstańca”, który
reprodukowany jest w każdym podręczniku do historii i literatury. Podobnie jak cykl malarza
zatytułowany „Polonia”, pełen dramatyzmu, cierpienia i rodzinnych dramatów, jak choćby ryciny
”Branka” i „Żałobne wieści”. Niezwykle refleksyjny okazał się inny obraz Grottgera zatytułowany „ W
saskim ogrodzie”, który uzmysłowił nam, że każda wojna niesie za sobą ofiary po obydwu stronach.
W ostatnich salach wyeksponowano pełne dramatyzmu obrazy Jacka Malczewskiego poświęcone
zsyłkom na Syberię: „ Wigilia na Syberii” , „Śmierć powstańca” i „Odpoczynek w kopalni”.
Wystawa została zorganizowana dzięki współpracy polskich instytucji z ośrodkami
ukraińskimi i litewskimi. Dzięki tej współpracy mogliśmy zobaczyć dzieła sztuki sprowadzone z
Lwowskiej Galerii Sztuki i z Litewskiego Muzeum Narodowego. Ta ostatnia instytucja udostępniła na
potrzeby warszawskiej wystawy unikalne przedmioty należące do 20 z 21 ofiar egzekucji na placu
Łukiskim w Wilnie, odnalezionych w 2017 roku na Górze Giedymina i pochowanych uroczyście z
honorami w 2019 roku na cmentarzu na Rossie w Wilnie. Jedną z tych ofiar był Konstanty Kalinowski,
który niedługo przez egzekucją napisał w języku białoruskim „Listy spod szubienicy”.